چکیده. نمونه‌گیری سیستماتیک فنی است که در آمارگیری نمونه‌ای به صورت گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرد و اجرای آن چه زمانی که واحدها با احتمال برابر انتخاب می‌شوند و چه در حالت انتخاب با احتمالات متناسب با اندازه‌های کمکی آسان است. این فن در صورتی که بتوان به اثرهای مطلوب طبقه‌بندی در فهرست کردن واحدها دست یافت، می‌تواند از کارایی زیادی برخوردار باشد. عیب اصلی آن این است که روش نااریبی برای براورد واریانس نمونه‌گیری وجود ندارد و این‌که زمانی که مرتب کردن جامعه بر اساس اطلاعات نادرست صورت گرفته باشد، نمونه‌گیری سیستماتیک ممکن است ضعیف عمل کند. در این مقاله جنبه‌ای از نمونه‌گیری سیستماتیک را که در گذشته به آن توجه زیادی نشده است، مورد بررسی قرار می‌دهیم. نشان داده شده است که در برخی موقعیت‌های متعارف، زمانی که تحت یک مدل مفروض برای جامعه، نمونه‌گیری سیستماتیک به طور متوسط دارای کارایی یکسانی با دیگر روش‌های نمونه‌گیری تصادفی متناظر است، واریانس نمونه‌گیری در نمونه‌گیری سیستماتیک به مراتب بیش‌تر نوسان می‌کند. استفاده از نمونه‌گیری سیستماتیک با مخاطره‌ای در ارتباط است که به طور کلی با بزرگ شدن کسر نمونه‌گیری افزایش می‌یابد. این می‌تواند برای نمونه‌های بزرگ از جامعه‌های کوچک در حالت نمونه‌گیری یک‌مرحله‌ای، یا زیرنمونه‌های بزرگ از زیرجامعه‌های کوچک در حالت نمونه‌گیری چندمرحله‌ای، بسیار مخرب باشد.