وجود داده‌های گمشده در بیش‌تر آمارگیری‌ها امری اجتناب‌ناپذیر است. اما در تمامی طرح‌های آماری قبل از اجرای آن، مطمئناً راهکار مناسبی برای برخورد با این مشکل در نظر گرفته می‌شود. از جمله مواردی که برای برخورد با داده‌های گمشده در نظر گرفته می‌شود، جانهی و وزن‌دهی است که هر کدام مزیت‌ها و مشکلاتی دارند، اما استفاده از مجموعه داده‌ای که هیچ‌یک از این دو روش را در تحلیل به کار نگیرد، منجر به اریبی براوردها می‌شود و در نتیجه تحلیل‌های اشتباهی را به همراه خواهد داشت. در این مقاله به بررسی براوردگری که برای میانگین جامعه در حضور بی‌پاسخی پیشنهاد شده ]12[ و از براوردگر والش به‌دست آمده است ]16[، پرداخته می‌شود. همچنین نشان داده می‌شود که براوردگر میانگین به‌دست آمده از روش پیشنهادی بهتر از براوردگر حاصل از روش جانهی نسبتی و براوردگر TSS (Toutenberg, Srivastava and Shalabh) است و میانگین مربع خطای براوردگر حاصل کم‌تر از براوردگر به‌دست آمده بر اساس روش جانهی نسبتی است.