هدف از این مقاله بررسی تغییرات شاخص‌های کمی و کیفی مسکن به موازات تغییرات جمعّیتی در ایران است. برای این منظور از روش تحلیل ثانویه‌ی داده‌های سرشماری‌های عمومی نفوس و مسکن در دوره‌ی بعد از انقلاب اسلامی استفاده شده است. بر اساس نتایج به‌دست آمده روند تغییرات شاخص‌های کمی و کیفی مسکن در ایران رو به بهبود بوده است. با وجود این، هنوز در کشور، با کمبود واحدهای مسکونی مواجه هستیم. همچنین یافته‌ها نشان داد، هنوز نسبت قابل توجهی از واحدهای مسکونی در کشور فرسوده‌اند که با توجه به زلزله‌خیز بودن برخی مناطق ایران و مرگ بسیاری از هموطنان در سال‌های اخیر در اثر زلزله، این مسئله نیز باید مورد توجه قرار گیرد و بازسازی واحدهای مسکونی فرسوده در دستور کار مسئولان ذی‌ربط قرار گیرد. بنا بر این برنامه‌ریزی‌ها باید بر تأمین کمبود واحدهای مسکونی و بازسازی واحدهای فرسوده تأکید کند.