نرخ مشارکت اقتصادی از جمله شاخص‌های کلیدی بازار کار در سطح جهان محسوب می‌شود. میزان آن می‌تواند بیانگر جایگاه اقتصادی هر کشور در سطح بین‌المللی باشد و برای تدوین سیاست‌های اشتغال و برنامه‌ریزی‌ها از آن بهره می‌گیرند. پایین بودن این نرخ دولت‌ها را به چالش می‌کشد و بر دولتمردان است تا پس از شناسایی دلایل آن، در جهت مرتفع کردن آن اندیشیده و تلاش کنند. در این مقاله به بررسی دلایل پایین بودن این نرخ در کشور در دوره‌ی زمانی ۱۳۸۸-۱۳۸۴ پرداخته می‌شود. این بررسی نشان می‌دهد نرخ مشارکت اقتصادی از سال ۱۳۸۴تا کنون به جز در سال ۱۳۸۸روندی نزولی داشته است. مقایسه‌ی این نرخ در ایران با برخی از کشورهای همسایه و جهان نشان می‌دهد کشور ما از جایگاه مناسبی در بین این کشورها برخوردار نیست و به‌دنبال بررسی دلایل آن به ارزیابی این نرخ به لحاظ سنی، جنسی و … پرداخته شده است.
