در این مقاله به‌کمک استنباط بیزی رفتار گذرای یک سامانه‌ی صف‌بندی با یک سرویس‌دهنده را بررسی می‌کنیم که در آن توزیع‌های مدت زمان بین دو ورود متوالی و زمان سرویس‌دهی نامعلوم است. این توزیع‌ها به‌وسیله‌ی یکی از اعضای خانواده ارلنگ تعمیم‌یافته‌ی آمیخته¹ (MGE) تقریب زده می‌شوند. با بازنویسی پارامترهای مدل و امکان استفاده از یک توزیع پیشین نااگاهی‌بخش، به کارگیری روش‌های مونت کارلوی زنجیره مارکوفی فراهم می‌شود. سپس براورد‌های بیزی اندازه‌های مؤثر بودن سامانه را ارایه می‌دهیم که این براوردها بر مبنای نتایج به‌دست آمده از مطالعات اخیر در سامانه‌ی صف‌بندی 1MGE/MGE/ از دیدگاه فراوانی‌گرا استوار است. با استفاده از اندازه‌های مؤثر بودن به‌دست آورده‌شده، به بررسی داده‌های حاصل از یک بانک که از دستگاه نوبت‌دهی استفاده می‌کند، می‌پردازیم.