بیش‌تر مراکز ملی آمار، به‌منظور صرفه‌جویی در منابع موجود برای اجرای طرح‌های آمارگیری نمونه‌ای، به ناچار این طرح‌ها را در سطح ملی بهینه می‌کنند؛ ولی نیاز به اطلاعات جزئی‌تر در سطح جامعه‌های کوچک‌تر (مثل استان‌ها، شهرستان‌ها و یا صفت‌هایی مانند جنسیت یا گروه‌های سنی) همواره احساس می‌شود. با توجه به این رویکرد، باید اندازه‌ی نمونه را به گونه‌ای به دست آورد که با کمک آن، براوردها هم در سطح ملی و هم در سطح هر یک از زیر جامعه‌ها بهینه شوند. از آن‌جا که آمارگیری نمونه‌ای چرخشی یکی از مهم‌ترین روش‌های آمارگیری نمونه‌ای در طرح‌های مراکز ملی آمار به حساب می‌آید؛ در این مقاله ابتدا اندازه‌ی نمونه‌ی بهینه برای آمارگیری نیروی کار- که مرکز آمار آن را به‌صورت فصلی و با استفاده از نمونه‌گیری چرخشی اجرا می‌کند- را به‌دست آورده، سپس به کمک روش‌های تعیین اندازه‌ی نمونه برای براورد در ناحیه‌های کوچک، اندازه‌ی نمونه‌ی تخصیص داده‌شده به هر یک از زیرجامعه‌ها (استان‌ها) به‌دست می‌آید.