چکیده.ازدواج به همراه سازوکارهای تحقق و نظم و ترتیبات مرتبط با آن، یکی از مهمترین پدیدههای اجتماعی، فرهنگی و زیستی است که هم متأثر از تحولات جامعه و هم تأثیرگذار بر آن است. با وجودتداوم نسبی در برخی ابعاد، نگرش‌ها و رفتارهای مرتبط به ازدواج در ایران، در چند دهه اخیر زمان‌بندی ازدواج تغییرات چشمگیری را تجربه کرده است. هدف این مقاله بررسی تحولات زمان‌بندی ازدواج در جامعه ایرانی در سه دهه اخیر است. روش تحقیق، تحلیل ثانویه داده‌های سرشماری سال‌های ۱۳۶۵ تا ۱۳۹۵می‌باشد. برای بررسی زمان‌بندی ازدواج از دو شاخص نسبت تجرد و ازدواج ویژه سنی اول استفاده شده است. یافته‌ها نشان داد که نسبت تجرد در سنین پایین (۱۵-۲۴ سال) در بین زنان کاهش یافته است اما در مقابل نسبت تجرد مردان در سنین آغازین ازدواج و تا قبل از ۳۰ سالگی افزایش یافته است. همچنین نتایج نشان داد که تجرد طول عمر (تجرد قطعی) زنان و مردان افزایش یافته با این حال میزان تجرد قطعی برای زنان حدود دو برابر تجرد قطعی مردان است. اتخاذ سیاست‌هایی جهت رونق اقتصادی و ترغیب جوانان به ازدواج‌های بهنگام می‌تواند منجر به کاهش تجرد زنان و مردان شود.
