چکیده. از آنجایی که شاخص فلاکت به‌صورت مستقیم رفاه جامعه را تحت تأثیر قرار می‌دهد، از لحاظ اقتصادی و سیاسی اهمیت فراوان دارد و یکی از مهم‌ترین معیارهای سنجش موفقیت و بقای دولت‌ها، منوط به میزان موفقیت آن‌ها در کاهش تورم و بیکاری و استحکام ثبات و رشد اقتصادی است. بنا بر مزایای بررسی شاخص فلاکت و اهمیت و ضرورت آن در راستای پیشبرد اهداف سیاسی دولت‌ها از طریق خلق بستر مناسب برای نیل به رشد اقتصادی و فراهم ساختن رفاه اجتماعی از طریق کنترل تورم و کاهش بیکاری، این مقاله به تبیین رابطه بلندمدت شاخص فلاکت و رشد اقتصادی استان‌های ایران در بازه زمانی ۱۳۹۰-۱۳۹۷ در محیط ایویوز با استفاده از روش خود رگرسیون برداری پنلی، آزمون علیت گرانجر و روش حداقل مربعات کاملاً اصلاح‌شده پنلی پرداخته است. همچنین نتایج این پژوهش تبیین‌کننده تأثیر منفی و معنادار بلندمدت شاخص فلاکت بر رشد اقتصادی است به‌نحوی‌که در ازای یک درصد افزایش در شاخص فلاکت، تولید ناخالص داخلی استان‌های کشور به میزان ۰٫۱ درصد کاهش می‌یابد. اثر مثبت توسعه صادرات، افزایش مخارج عمرانی استانی، ارتقای بهره‌وری نیروی کار و بهبود شاخص ترکیبی سیستم نواوری بر رشد اقتصادی استان‌های ایران از دیگر نتایج این تحقیق می‌باشد.
