مدل جدول‌های عمر، یک ابزار روششناختیِ کلیدی برای مطالعه‌ی مرگ و میر، به ویژه در کشورهای دارای آمار ناقص است. این جدول‌ها که در سال ۱۹۸۲ توسط سازمان ملل متحد منتشر شدند، مسیر را برای پیشرفتی چشمگیر در این حوزه هموار کردند. در حال حاضر که اطلاعات کاملتر و معتبرتر موجود است، استفاده و تفسیر این جدول‌ها می‌تواند مورد ارزیابی انتقادی قرار گیرد. ژانگ وی ژائو در این مقاله نشان می‌دهد که مرگ و میر در بسیاری از کشورهای رو به رشد با جدول‌های کول-دمنی دقیق‌تر از جدول‌های سازمان ملل منعکس می‌شود (در حالی که انتظار میرفت جدول‌های کول-دمنی، مرگ و میر در کشورهای رشدیافته را نشان دهد)، و برعکس، برخی جدول‌های سازمان ملل دست کم در دوره‌های زمانی مشخص، با الگوهای مرگ و میر مشاهدهشده در کشورهای رشدیافته، از نزدیک برابری می‌‌کند. نویسنده پیشنهاد می‌‌کند که استفاده از مدل جدول‌های عمر در طی دوره‌های تغییر وضعیت مرگ و میر، با احتیاط و انعطافپذیری انجام پذیرد، چرا که کاربرد یک تک‌مدل در طول مدت مشاهده، در شرایطی که ساختار سنی مرگ و میر در حال تغییر است، می‌تواند خطرناک باشد. روشن بودن استدلال نویسنده سبب از بین رفتن ابهام‌هایی می‌شود که هنوز هم گاهی در این حوزه خودنمایی می‌‌کند.
