در بسیاری از نظام‌­های آماری، نوعی از آمارگیری موسوم به آمارگیری در طول زمان متداول است که به­‌شکلی مستمر در دوره­‌های زمانی تکرار می­‌شود. یکی از روش­‌های آمارگیری در طول زمان، آمارگیری پانلی نام دارد. در این روش، به نمونه‌­ای ثابت در دوره‌های زمانی مختلف مراجعه می­‌شود. مهمترین چالش در یک آمارگیری پانلی، ناتوانی در به‌­دست آوردن پاسخ از واحدهای نمونه‌­ای و به­وجود آمدن بی‌­پاسخی است که معمولاً باعث اریبی و در برخی موارد منجر به افزایش واریانس براوردها می­‌شود. در آمارگیری‌های پانلی علاوه بر بی­‌پاسخی قلم اطلاعاتی، بی­‌پاسخی دوره نیز وجود دارد. در این نوع بی‌­پاسخی، واحد نمونه­‌ای حد اقل برای یک دوره­ی آمارگیری پاسخ­گو است. حالت خاصی از بی­‌پاسخی دوره، کاهش پاسخ­گو است که در این حالت واحد نمونه‌­ای از دوره­ای به بعد از مطالعه خارج شده و هرگز به مطالعه باز نمی­گردد. یکی از روش‌های کاهش اثرهای نامطلوب بی­‌پاسخی، وزن­دهی است. از جمله‌ی این روش‌­ها، براوردگر کالبیده می­‌باشد. در این مقاله پس از معرفی مفهوم­‌های اولیه‌ی آمارگیری پانلی، انواع گم‌شدگی در آمارگیری‌­های پانلی و ساختارهای گم­شدگی، روش براوردگر کالبیده به‌عنوان روشی برای وزن­دهی داده‌­های گم­شده معرفی می‌­شود. سپس با استفاده از داده­‌های طرح آمارگیری پانلی خانواری انگلستان، روش براوردگر کالبیده با روش براوردگر رگرسیونی تعمیم‌­یافته از نظر معیارهای قدر مطلق اریبی نسبی، میانگین توان دوم خطا و کارایی نسبی مجانبی مقایسه می­‌شوند. یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهند که وقتی همبستگی بین دو دوره بالا بوده و ساختار گم‌شدگی تصادفی است، روش براوردگر کالبیده نسبت به سایر روش‌ها عمل­کرد بهتری دارد.