چکیده. در بسیاری از نظام‌های آماری، نوعی از آمارگیری موسوم به « آمارگیری مکرر » و یا « نمونه‌گیری در طول زمان » متداول است که به شکلی مستمر در دوره‌های زمانی تکرار می‌شود. چنین آمارگیری‌هایی، اغلب به‌صورت یکی از روش‌های « مقطعی مکرر »، « چرخشی » و « پانلی » اجرا می‌شود. آمارگیری پانلی روشی است که در آن به نمونه‌ای ثابت در دوره‌های زمانی مختلف مراجعه می‌شود. در آمارگیری‌های پانلی علاوه بر بی‌پاسخی قلم اطلاعاتی، نوع دیگری از بی‌پاسخی تحت عنوان « بی‌پاسخی دوره » نیز وجود دارد؛ بی‌پاسخی دوره هنگامی رخ می‌دهد که داده‌های پانلی یک واحد نمونه‌ای برای یک یا چند دوره، گم‌شده باشند و حداقل برای یک دوره به دست آمده باشند. زمانی که مشاهدات مکرر برای واحدهای نمونه‌ای در طول زمان وجود دارد، براورد تغییر بین دوره‌ها دارای اهمیت زیادی است. از این رو، نمی‌توانیم تغییر‌پذیری براوردها را منحصراً توسط روش‌های جانهی براساس اطلاعات مقطعی براورد کنیم، یا نمی‌خواهیم میزان تغییر‌پذیری براوردهای تغییر با جانهی توسط اطلاعات درباره‌ی یک واحد نمونه‌ای کاهش پیدا کند. بنا بر این به‌‌طور مشخص از روش‌هایی استفاده می‌شود که در آن‌ها به دوره‌های بعد یک آمارگیری پانلی برای ترکیب کردن با اطلاعات جمع‌آوری‌شده در دوره‌های قبل نیاز دارد که از آن جمله می‌توان روش جانهی « لیتل-سو » را به‌عنوان یک روش مفید نام برد.
در این مقاله انواع آمارگیری پانلی و بی‌پاسخی دوره درنظرگرفته می‌شود و سپس روش‌های جانهی لیتل-سوی پایه و نزدیکترین همسایه معرفی می‌شوند. سرانجام با شبیه‌سازی یک آمارگیری پانلی سه‌دوره‌ای، اثر به‌کارگیری جانهی لیتل-سو در مقایسه با جانهی نزدیکترین همسایه بر روی کارایی و قدر مطلق اریبی آماره‌ی مورد نظر (با توجه به اثر اندازه‌ی نمونه، همبستگی بین داده‌های دوره‌ها و نرخ بی‌پاسخی دوره) مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. نتایج این مطالعه‌ی شبیه‌سازی نشان می‌دهد که روش جانهی لیتل-سو در اغلب موارد عملکرد بهتری نسبت به‌روش جانهی نزدیکترین همسایه دارد.
