چکیده: افزایش تعداد و درصد سالمندان از کل جمعیت کشور و روند رو به رشد آن، توجه زیادی را به خود جلب نموده است. این مقاله، تمرکز اصلی خود را بر ویژگی‌های مختلف زنان و مردان سالمند در مناطق شهری و روستایی با توجه به نتایج سرشماری 1390 کل کشور معطوف کرده است. با نگاهی به توزیع سنی و جنسی سالخوردگان در این سال مشخص می‌شود که درصد سالمندان روستایی حدود 1 واحد بیش از مناطق شهری است که نشانه‌ای از سالخورده‌تر بودن ساخت سنی جمعیت روستاها می‌باشد. میانه‌ی سنی سالمندان هم گویای این مسئله است که بیش از نیمی از سالمندان در سنین زیر 70 سالگی به سر می‌برند. از منظر وضعیت نکاحی، در حالی که حدود 90 درصد مردان 60 ساله و بیش‌تر در هنگام سرشماری دارای همسر بودند ولی وضعیت متناظر برای حدود نیمی از زنان این‌گونه و برای بقیه به علت فوت همسر، بیوه بودند. بی‌سوادی در بین سالمندان مسن‌تر بیش‌تر بود با این تفاوت که زنان وضعیت نامساعدتری داشتند. اشتغال سالمندان در بخش مستقل خصوصی چشمگیر بود به گونه‌ای که زنان سالمند نزدیک به یک‌چهارم کل شاغلین این بخش را به خود اختصاص داده بودند. از منظر معلولیت، در بیش‌تر انواع معلولیت‌ها مثل نابینایی و نقایص مربوط به تنه‌ی بدن سهم سالمندان قابل توجه و نشان‌دهنده‌ی این نکته بود که سالمندی همراه با افزایش ناتوانی‌ و معلولیت‌هاست.